Wat heeft komiek William Boeva met mij gemeen? Wij hebben beiden een beperking. Enkel: die van hem is zichtbaar, die van mij niet.
De vierde macht
Net zoals heel veel andere personen met een beperking loop ook ik met mijn hersenletsel helaas iedere dag tegen veel grenzen aan en ook ik voel me niet correct vertegenwoordigd in het ‘inclusiviteitsbeeld’ dat onze maatschappij tracht te schetsen. William richtte zich vooral naar de Vlaamse media. Mijn steun heeft hij alvast. De media is een vierde macht en speelt een grote rol in de representatie van onze maatschappij.
Ik ga geen bepaalde sector aanspreken maar houd het algemeen en wil meer inspelen op inclusie. Of beter gezegd: de ‘inclusie illusie’. Want waarom lopen er zoveel mensen met een beperking nog tegen grenzen en uitsluiting aan in een maatschappij die zich toch steeds meer de ‘hashtag woke’ toekent?
Gelijkheid bestaat niet
Even een eye-opener: wij zijn niet gelijk. Hoe mooi het ook klinkt dat ‘we allemaal gelijk zijn’. Als je vertrekt vanuit gelijkheid, ga je er eigenlijk vanuit dat iedereen exact dezelfde behoeftes en noden heeft en dat we allemaal met dezelfde voordelen of barrières te maken hebben. Voor zover ik weet zijn we toch nog altijd individuen met verschillende karakters, kenmerken, uiterlijkheden, competenties, sterktes, zwaktes, behoeften, noden en grenzen. We zijn niet identiek en gelukkig maar!
Vervang gelijkheid al eens door gelijkwaardigheid. We voegen dus letterlijk ook het woord ‘waardig’ toe. Hierbij erkennen en waarderen we juist de verschillen en dus ook de uniekheid van mensen. Het gaat erom dat we ondanks alle verschillen van gelijke waarde zijn.
Inclusie vraagt om durf
Inclusie draait rond samenwerken, geloven, erkennen, kansen geven en kansen krijgen, nieuwsgierig zijn. Inclusie vraagt geen focus op beperkingen en eventueel bijhorende problemen, maar het vraagt juist om creativiteit, oplossingsgerichtheid én ook durf. Durf nadenken. Durf vragen én in vraag stellen. De inclusie illusie doorprikken begint bij jezelf.