Je ziet dat familiefeestje wel zitten, maar je bent na een uur al moe. Je vindt het leuk om een wandeling te maken, maar dat rustbankje komt geen meter te vroeg. Je was van alles van plan deze voormiddag, maar je blijft toch liever in je bed liggen. Sinds het hersenletsel ben je altijd moe. Je wil wel van alles doen, maar je komt er niet toe.

Een niet-aangeboren hersenletsel (NAH) kan zichtbare gevolgen hebben zoals motorische problemen of een merkbare achteruitgang van de zintuigelijke functies. Er kunnen echter ook minder opvallende gevolgen zijn die pas opvallen naarmate je meer met de persoon in kwestie omgaat.

Een 'onzichtbaar' gevolg kan een uitgesproken vermoeidheid zijn: een persoon met NAH kan door het letsel effectief veel minder uithoudingsvermogen hebben. En dat niet alleen op fysieke prestaties, maar ook op vlak van denken en verwerken. Vermoeidheid of lusteloosheid, prikkelbaar zijn, traag reageren, niet in actie schieten of snel geneigd zijn om op te geven kunnen echter ook wijzen op andere zaken. Het kunnen uitingen zijn van depressie, angst voor pijn enzovoort.

Hoe komt dat toch? Gaat die vermoeidheid nog over? Helpt het om een keer goed door te slapen? Kan ik er iets aan veranderen?

Door wie? An Cornelis, Klinisch psycholoog

Voor wie? Personen met NAH en hun omgeving